Gecenin Karanlığında

Bir gecenin karanlığında doğdun kalbime.
Siyah bir gecede karanlığı bölerek.
Umut kırıntılarından büyük bir umut meydana getirerek.
Karanlığa hapsolmuşken bir el uzandı.
Nereden, nasıl geldi bilmem.
Nasıl kurtuldum bu cehennemden, nasıl kurtardın beni?
Ellerin beni kurtarırken ne kadar güzeldi.
Beyaz parmakların uzanmışken bana doğru.
Gösterdi gökyüzünde ahşap bir köşkü.
Kanatlarından bir tayyareyi.
Kanatlarına tutunmak istiyorum belki.
Onlarla tırmanmak istiyorum gökyüzüne.
Bir sarmaşık yok bulutlara doğru.
Yanına gelebileceğim bir halat yok.
Ancak sen alırsan beni yanına.
Buluşuruz göklerdeki köşkünde.
Bir balonun özgürlüğünü yaşarız beraber.
Rüzgarla beraber yol alırız, süratle.
Ben bir balon olsamda olurum peşinde.
Rüzgara karşı gelir, gelirim yanından.
Sen bir balon gibi dolansanda tepelerde.
Ben yolunu izler uçarım peşinden.
Gecenin karanlığında gelirim sana.
Sen her gecenin karanlığında gelirsin bana.
Peşinde müthiş bir aydınlıkla.
Siyah gecem artık siyaha benzemez.
Ve öncesi gibi değildir artık hayatım.
Sen dahil olmuşsundur artık bana.
Ne ben artık eski bir benden ibaretim artık.
Ne de bahsedebildiğim bir ben vardır artık.
Sen varsın sadece.
Senden başka bir ben yok.
Ben senden ibaretim.
Bir baştan öte başa tamamen sen.
Her gecenin karanlığında.
Sen doğarsın kalbime.
Bir senlik doğar bende.
Siyahları beyaza çevirirsin.
Umudumsun sen benim, hep.
Umut ışığımsın.