Yedi ok savurdum yeryüzüne.
Sana ulaşması için.
Sana beni götürmesi için.
7 diyara yayıldı hepsi.
Başka ırmakların suyuyla buluştular.
Başka topraklarda bambaşka yaşamları gösterdiler.
7 kıta oldu her biri.
Her birinden başka yaşamlar geldi.
Türediler çeşit çeşit.
Savurduğum oklar döndü dolaştı.
Seni gördüler.
Seni görünce döndüler bana.
Saplanıp kaldılar göğsümde.
Şimdi var göğsümde 7 ok.
Bir demet durur artık üzerimde.
Senden gelen bir demet ok var bedenimde.
7 diyardan getirdiler bana.
En güzel kokuları, sesleri, görselleri.
Hepsine doyum var yeryüzünde.
Bir tek senden gelenler sınır tanımadılar.
Ne kadar dolandıysam insan ellerinde.
Bir yabancıymışım gibi daima.
Ne zaman ki ulaştım ben sana.
İşte o zaman ben yerimi bulmuş gibiyim.
Sözcükler değer kazandı seninle.
Sana söylediğim her söz ölümsüzlüğe doydu.
Ve her sözcüğüm 7 ok kadar savurgan.
Sadece senin için söylenir.
Ve o okları şimdi daha iyi tanıyorum.
Senden önce bilmezdim.
Savurduğum bütün gücemle gökyüzüne.
O oklar, senin kirpiklerinmiş.
Kirpiklerinden bir demet savurmuşum gökyüzüne.
Şimdi battılar kalbime, tanıdım.
Kirpiklerin kadar güzel.
Bağrımda taşıdığım okların.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder