Yalnızlık Benim Boğazımı Sıkıyor

Yalnızlık benim boğazımı sıkıyor.

Nefes alamıyorum.
Ellerini çekmiyor üzerimden.
Vahşice duruyor yanımda.
Kat'iyen kımıldamıyor.
Beni asla yalnız bırakmıyor.
Zaten kendisi yalnızlık.
Yalnızlık bile beni yalnız bırakmıyor.
Bu yalnızlık şartları arasında ben nasıl yalnız olabilirim?
Önce yalnızlığın beni yalnız bırakması gerekir.
O bile yalnız bırakmıyor.
Sonra yalnız olmamakla suçluyor.
Yalnızlığın elleri üzerimde.
Durmadan beni süzüyor.
Ve sürekli varlığını bana hissettiriyor.
Yalnızlık benim boğazımı sıkıyor.
Beni kendi yanından ayırmak istemiyor.
Sadece benimle olmak istiyor.
Benden daha iyisini bulamayacağı muhakkak.
Hiçbir şeye izin vermiyor.
Her şeyi kendi düsturları içerisinde gerçekleştiriyor.
Benim sadece onunla olmamı istiyor.
Bazen boğazımı sıkıyor.
Bazen olabildiğince gevşetiyor.
Sonra fikir değiştirip tekrar boğazıma yapışıyor.
Ne istiyor bilmiyorum.
Bildiğim o ki boğazım ağrıyor.
Nefes alamıyorum.