Yaşamak insanlık için bir amaç taşımalıdır.
Yaşamına anlam yükleyen insan, yüklediği anlamla beraber yükselecektir.
Yaşam, insanın kendi elleriyle ördüğü duvarlar içine hapsolunmaması gerekli bir şeydir.
Yaşamı bütün insanlık, çeşitli nedenlerle bir yerlere sıkıştırmaktadır.
Yaşamak oysa ki bir yere sıkıştırılamayacak kadar değerlidir.
Yaşamdan uzaklaşmış kimseleri geri döndüremediğimize göre yaşamayı doğru anlamalıyız.
Yaşamı yaşam yapan, onu yaşatmaktır.
Yaşattığın gibi yaşarsın aslında.
Yaşamayı bilmeyen insanlık, yaşamıda bir kelimeden ibaret farz etmektedir.
Yaşamayı kelimelerin ötesine taşımak, maneviyatta bir yer bulmak gerek.
Yaşamı inceden inceye işlemek ve onu ait olduğu yere iyice yerleştirmelidir.
Yaşamın farkında olmayanlar bunu ancak geçkin dönemlerde fark edecektir.
Yaşamı sonradan fark edenleri kimse dinlemez.
Yaşamı sonradan fark edenleri fark edecek birey bulunmayacaktır çünkü.
Yaşam dinlenilen değil yaşanılan, yaşanınca anlamlaşan bir duyu.
Yaşamak insanın hissettiği ve hissederken kavrayabildiği bir şeydir.
Yaşamak damdan düşenin halinden damdan düşenin anlaması gibidir.
Yaşamak nedir sorusunu ancak yaşayabilenler cevaplandırabilir.
Yaşamak yaşayanların anlayabildiği bir olaydır.
Yaşamak için önce yaşamaktaki incelikleri anlayabilmeli.
Yaşasam, yaşasan, yaşatsak.
Yaşayınca güzel kılınıyor bütün dünya.
Yaşamanın fevkaladeliğini kavrayamayan insan kopup gider.
Yaşamaktaki o ince duyu ise sadece düşünenlerin erebildiği ufuktaki bir noktadır.
Yaşam o uzak noktayı yakın eden sihirli bir değnek gibidir.
Yaşamın büyüsüne kapıldığında, yani bir anlam bulduğunda, ona sarılmalıdır insanlık.
Yaşamın büyüsü insanı güzel yerlere götürmektedir.
Yaşamı bilenler yaşatmayıda bilirler.
Yaşatan yaşar, yaşamayan yaşatmaz.
Yaşayabilmek için yaşayanlarla olmalıdır, ya da yaşamayı öğretmelidir.
Yaşamayı bilmeyenlere yaşamı öğretmek ise uzun bir mevzudur ve öğretilmesi güçtür.
Yaşamayı bilenler gücüde bilir ve yaşatırlar.
Yaşamak güzeldir.
Yaşat ki, yaşayasın.
Yaşasın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder