Her Şey Oluvermek

Nefes alamıyorum Olric.
Bu insanlar içinde kendime rol biçemiyorum. 
Ah Olric ölemiyorum bile.
Oğuz Atay

Ölmek için bile mücadele etmek gerekiyor.
Vücudun hırpalanması gerekiyor.
Biz ise ancak kendimizi yıpratıyoruz.
Bambaşka bir evrende gibiyiz.
Fenomenlerimizde savaştayız.
Onlar yansımıyor dünyaya.
Dünyada ise henüz çok farklı yerdeyiz.
Düşüncelerimiz yansımıyor buraya.

Düşüncelerimiz çok uzakta dünyadan.

Nefes alamıyorum bazen.

Nefesimi düşüncelerimde harcıyorum.

Orada nefes nefese kalıyorum.

Çok koşuyorum, çok yoruluyorum.

Burası için mec'alim kalmıyor.

Teorik bilgilerim çok fazla.

Sürekli yeniliyorlar kendilerini.

İnsan her şeye sahip olmak istiyor.
Daha doğrusu bir insan başka bir insanın her şeyi olabiliyor.
Her şey o insandan ibaret olabiliyor.
İşte o zaman artık insanüstü doğuyor.
İnsanüstünün doğumu oluyor bu.
Durmak nedir bilmiyor insan.
Sevdiği şeye başlıbaşına sahip olmak istiyor.
Nefes alamıyor bazende.
Yürümeye mec'ali kalmıyor.
Her adımımda soluklanmak zorunda gibiyim.
Düşüncelerimle adımlarımı atıyorum her seferimde.
Düşünmeden attığım tek bir adım yok ki.
Eğer her adımıma kaç düşüncenin düştüğünü hesaplamaya kalksam.
Sayısalcı olarak ben bile hesaplayamam.
Düşüncelerim adımlarıma karışır.
Her adımda ben biraz daha karışırım.
Giderek karmakarışık bir şey oluveririm.
Ben yitip, tükenip, biterken.
Senden bir insanüstü meydana gelir işte.
Sen meydana gelirsin.
Her şey oluverirsin işte.
Başlı başına her şey senden ibaret olur.
Her şey sana dönüşür.
Dönüşmek ister.
Sadece sana.
Sonsuzca.