Kuruyan Benlik

"Bir anın doğması için, bir anın ölmesi gerekir. Yeni bir 'ben' için eski bir 'ben’in kuruyup solması gibi..." - (Elif Şafak)

Senden öncesini senliğinle öldürmen gibi.
Tarihin kaybolmuş bir parçası.
Senin gelişinle başlayan bir tarih var.
Milat olarak senin hesaplandığın.
Senden öncesinin bilinmediği.
Yazının bulunuşu kadar etkiledin beni.
Ateşin bulunuşuyla yaktın.
Sonra kutuplara götürdün beni.
Kutupları keşfettik beraber.
Orada bıraktın, dondum kaldım öyle.
Buzlarım yavaş çözülür.
İçimdeki her savaşında bir kez daha mağlup ettin.
Sürekli yenilenerek geldin.
Her defasında öncekinden daha güçlü.
Benliğim soldu.
Kaybolup gitti tarihin içinde.
Bilinmeyen bir zamanda, anılması güç.
Benliğim kurudu.
Senin senliğini benlik kabul etti.
Eridi gitti nasıl olduğunu bilmeden.

Sen olarak doğar belki yakında, sen olmaya niyetli.
Benlikler erir kısa zamanda, vadesini doldurur.
Farklı bir 'ben' doğar işte o zaman.
Bütün ben'lerden farklı, bütün ben'lerden uzakta.
Sana yakın, sana benzeyen, senin gibi, senin için.