Kalp Kendini Tüketir

“Kalp kendisini besleyen besinden yoksun kalınca kendi kendini yemeye başlar, öyle bir bitkinlik duyar ki, ölüm değilse de, ölümden önce gelen şeydir.”

Vadideki Zambak - Balzac

Kalp kendini tüketir sen olmazsan.

Sen olmazsan kalp kalmaz geriye.

Senle atmayan kalp, kalpliğini unutur.
Sensiz kalan kalp ritmini kaybeder.
Hiç bilmediği bir şarkıyı söylemeye çalışır.
Bütün notaları unutmuş bir müzisyen olur kalbim.
Seni unutursa, sen kalbi unutursan.
Sen kalbimi besleyen gerçek damarsın aslında.
Diğer damarlar ancak sana yardımcı olur.
Sen şah damarını, şah damarı yapan gerçek damarsın.
Sen bütün vücudumu dolanırsın.
Bütün damarlarım sana gelir, senden gelir.
Sen benim kalbimi besleyen gerçek besinsin.
Önce kalbimi doyurursun sonra acıkan ruhumu.
Sen ötesine geçmişsindir artık bedenimin.
Bedenimden ilerisini de bilmen gerekir.
Sensiz kalırsa kalbim kendini tüketir.

Tükenişi ağır olur, ve yavaşlar zamanla kalp.

Ritmi artık yeterli olmaz ve durmak ister.

Kendisini yavaşça tüketir, tükenmesi geç olur.

Yeterli olmaz artık şah damarı.
Tükenir, biter, yavaşlar ve kaybolur.
Bitkin düşer beden ve yorgun düşer ayaklar.
Atacak adım kalmaz, adım atılacak yer kalmaz.
Bakılacak şey kalmaz, bakılacak yön kalmaz.
Söylenecek söz kalmaz, söz söylenecek birisi kalmaz.
Sen kalbimin besinisin.
Sen benim en değerli damarımsın.
Ruhumu doyuransın, ruhumla doyansın.