Kafeste Esaret

"Bir kafes kuş aramaya çıkmış!"
"A cage went in search of a bird!"
Franz Kafka / Özdeyişler

Bende seni aramaya çıkmıştım.
Her yerde seni arıyordum.
Kokunu takip ederek peşinden geliyordum.
Ben ki bir kafes gibiyim.
İçimde hapsolman için seni aramakta.
Parmaklıklarım güçlüdür ve sağlam.
İçimdeki kafesten kaçamazsın, kaçamazdın.
Kartal uçmayı sever.
Onun yeri bulutların arasındadır.
Kuşlar gökyüzüne aittir.
Yeryüzünde esaret uzak kalmalıdır onlara.
Kafes, daraltılmış bir dünyada, ölüm anına dek yaşamak.
Özgür olmak için gerek olmamalı ölüm.
Benim kafesim  kapılarını açtı.
İçindeki bütün kuşları saldı göklere.
Hepsi uçsunlar ait oldukları yerlere.
Kimse kalmamalı artık bende.
Kimse esir düşmemeli kafeslere.
Benim kafesimde uçmalı.
Kanat çırpmalı kimsenin olmadığı yere.
Zaten kimsenin olmadığı yerlerden.
Kimsenin hiç olamayacağı yerlere.
Ben ki kafes gibiyim.
Parmaklıklarımla kendim yaşarım.
İçine hapsettiğim kendimdir.
Anahtarını kaybettiğim anda kapandı kapılar.
Ve son görüştü bu güneşi.
Kafesin kapıları kapandı, içindeki kuş uçtu.
Hiçbir kuş kalmadı geriye.
Hepsi uçtular, özgürlüklerine.


Aklımı tutamadım kafatasımda, uçtu uçtu.