Karaağaç

25 Temmuz 1922'de 
Enver Paşa'nın ölümünden on gün evvel 
eşi Naciye Sultan'a yazdığı mektubun 
son cümlesi:
"Karaağaca çakımla ismini yazdım.
Enver'in"


Bir karaağaca yazılı adın,
Kara yazgısı alnımızın.
-Her âşık kökünden sökülür.-
Kökünden yoksun bir ağaç, sensiz.
Bir dalda zakkum,
Diğerinde zehir:
Hangisinden tadayım?
Huylu huyundan vazgeçer mi,
Seni sevmekten vazgeçeyim.
Karaağacın dallarından alevler,
Yükselmeye başladığında,
Onun yangınını kim söndürecek,
İçimdeki alev almışlığı?
Her şiir  ulaşmaz sevgiliye,
Bazıları kaybolur gider yolda.
Sevgiliye ulaşan yalnızca ruhu'l-kudüs,
Kanımdan birikmiş,
Dimağda fanilik.
Her ölümlü ölümsüz kılmak ister,
En değerliyi.
Ölümsüz kılmak için sevgiliyi,
Adını yazdım, adıyla yazdım.
Bir karaağaç kadar sır tutacaksan,
Adını bahşederim sana:
Kutlu adı, avlusudur şiirin.