Kendim Olmam İçin; Sen Olmalısın

O, kendim olmam için bende eksik olan şeydi.
Murat Menteş

Sende eklenince tam olacağım.
Yarım yamalak yaşanmıyor.
Yaşanıyor ama yaşanmamış gibi geliyor.
Yaşanmışlıklar yaşanamıyor.
Sensiz yaşamak ne mümkün.
Aldığım havayı bile içime tam çekemiyorum.
Yaşamak, sadece seninle yaşamak.
Sensiz yaşayamamak.
Birbirini kovalayan ancak günler.
Bende seni kovalamak istiyorum.
Eksiklik çok büyük ve derinlerde.
Kalbin tam ortasındaki gedik.
Giderek açılıyor burada.
Büyüyerek uçurumlara dönüşüyor artık.
Bütün eksiklikler bir araya geliyor.
Bir taş yuvarlanıyor.
Zirvesi karla kaplı dağın eteklerinden.
Dibe varana kadar heyelanlara dönüşüyor.
Önüne gelen her şeyi yutuyor.
Korkusuz bir canavar gibi bana saldırıyor.
Sen yokken beni koruyan kimse yok.
Önüme set olacak savunma hattım yok.
Elimden tutup beni çekecek kimse yok.
Tutup ellerimden bana yazdıracak kimse yok.
Ve kimse yok gözlerimi kapatıp beni mesut eden.
Hepsi delip geçiyor birer kurşun gibi.
Şimdi kurşuna dizilmiş halde delik deşik.
Yaşam işte bu.
Arta kalan bir şey yok.
Hepsi yenik düştü zirveden düşen taş parçasına.
Kendim olmam için sen olmalısın.
Sen yokken ben yokum.
Var olmam varlığına bağlı.