7 iklimin 7 insanı dahi olsa bu; yalnızlık.
Bu diyarda onun hükmü geçer.
İklimi o belirler.
Bazen güneş açar, bazen yağmur yağar.
Ne olursa, o istedi diye olur.
7 iklimin insanları bir araya gelseler.
7 farklı derinin rengi yan yana dursa.
7 ayrı ordu çarpışsa.
7 bilinmeyen dil konuşulsa.
Yalnızlığın hükmü kararından vazgeçmez.
Ve o konuşmak için dile ihtiyaç duymaz.
Gökler karaya bürününce.
Ve denizde balıklar kendi sularını terk ederken.
Kelebeklerin ömürleri sonlanırken.
Leylekler göğü yararak uzaklaşırken.
Bahar sonlandı diye kurt inine çekilirken.
Yalnızlık olduğu yerde, dimdik ayakya.
Ne bir ülkeye sahip.
Ne ete, ne kemiğe.
Ama hiçbir şeye sahip değilken her şeyde.
Ayak basmadığı toprak yok.
Kanadını çırpmadığı yer yok.
Suyunu içmediği ırmak yok.
Bütün yeryüzünde onun izleri var.
Fersah fersah bütün dünyayı kuşatmış.
Ne kurtuluş mümkün, ne kurtulamayış.
Şartları belirleyen o.
Ne boynuna bir kement geçirir.
Ne dizginleri elinden bırakır.
Ne kanatlanıp uçmana izin verir.
Ne süzülerek okyanusta kaybolmana.
O, ondan kaçılamayacağını bilir.
Ağları sarmıştır dört yanı.
O ağları görmezsin, ama hissedersin.
7 iklim yalnızlığı yaşarsın.
Her iklimde yalnızlıkla bir kez daha tanışırsın.
7 iklimin yalnızlığınıda seversin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder