Neredeyse aynıyız, baştan sona.
Farklı hiçbir noktamız yok.
Bütün hücrelerimize kadar aynıyız.
Tek bir parçanın ikiye bölünmüş haliyiz.
Ne ben tamım şimdi.
Ne de sen tamsın.
Ancak birlikte tamamlanırız.
Yarım kalacağız.
Tam olacağımız güne kadar.
Ne ben sana benzeyebilirim.
Ne sen bana benzeyebilirsin.
Biz baştan sonra aynıyız.
Aynı şeyi yaparız.
Aynı soluğu alırız.
Aynı sudan içeriz.
Aynı havayı alır, aynı güneşe bakarız.
Aynı gökyüzünden ayrı uçurtmalar uçururuz.
Biz birlikte biriz.
Yarım elma gibi varız.
Diğer parçası meçhul.
Parçası tam olmadan tamamlanamıyoruz.
Ancak böyle eksik yaşıyoruz.
Bir an önce tamamlanmalı bu resim.
Bu eksiklik giderilmeli.
Gelmeli arıtk tamlaşacağımız gün.
Bir bütün olmak günü olmalı artık.
Yarım olmak zor oluyor.
Tam olduğumuzda her şey daha kolay olacak.
Farklı anlamlarda biz yine tamız.
Birgün her şeyiyle tamlaşacağız.
Tam olacağımız güne kadar.
Yarımlığımızla varız.
Bir gün, tam olacağız.
Hemde öyle bir tam ki, bir daha ayrılmamak üzere.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder