ama çileye yatışın ta kendisi olacak.
Günler kısa gibi gözükür baktığımda,
Takvim yaprakları süzer beni,
Her koparılışta daha da yakınlaşacağım zamana
ama o kopma vakti gelmiyor bir türlü.
Sayfalar birbirlerine kenetlenmiş,
Güç onları birbirinden ayırmak.
Koparılsın tüm bu yapraklar,
Takvimler hızlansın biraz,
Herkes dua ederken geçmişe dönmek için;
Ben yalvarıyorum saate, hızlansın diye bir müddet,
En azından kısa bir an için
ve gelsin yine vakti,
Bu süreç vakt-i kıyamet.
Ben sessizce kıyam eder,
Senin için şarkılarımı söylerim.
İşte hadi sonlansın bu hüzün şarkıları,
Bülbüller neşelensin yine,
Yağmur dinsin bir süre.
Sen gelene kadar toplansın bulutlarda,
Hüznün sözleri,
Seninle beraber düşsün ilk taneleri,
Senin şerefine yıkasın sokakları.
Biraz saklansın güneş bu diyardan,
Uzaklaşsın bir müddet,
Senin geldiğin gün açsın en güzel şekliyle.
Çileli bir dönem bu,
Ben de geçirdim başıma dikenden bir tel
ve sırtımı saran dikenler,
Her adımda beni yoran ağırlıklar.
-Zamanı sırtımda taşıyorum.-
Bu yüzden bu kadar ağır geliyor yaşamak.
Yine gelecek ve geçecek zaman,
Çile günleri bitecek
ve çıkacağım kapandığım karanlıklardan.
1001 gece olmasa da bu çile sonlanacak,
Daha zor geçecek belki
Belki daha acımasız
ama geçecek, çünkü sonunda (...) varsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder