Büyük bir yaraya ev sahipliği yapıyordum.
Kalbim sökülmüştü.
Ve esen rüzgarı hissedemiyordum artık.
Arındırılmıştım bedenimin dokularından.
Kalbimi söken katilimdi.
Bıçak izleri kalmıştı onun yerinde şimdi.
Bıraktığı yaraları takip etmek istiyorum.
Ve ben kayboluyorum o izlerin ardında.
Kalbim artık başka bir diyarda.
Aramakta efendisini.
Ve ben eriyorum onsuz her geçen gün.
Katilim ölümümü yavaşlatmıştı.
Böylesi işkenceyle ömrü tüketmekti.
Ve bu ömür geçiyordu acımasızca.
Kırmızı bir güneş doğmuştu benim için.
Kan içiyordum her gece uyumadan.
Ve kustuğum kandı.
Kalbimin yokluğunda damarlarım dinlemiyordu sözümü.
Ve ellerim kızıla çalıyordu rengini.
Kızıl atlastan elbiseler içindeydim.
Kırmızı günler yaşıyordum artık.
Nereye baksam kırmızı.
Katilimin koynunda uyumuştum yine.
Ve onun eli dolaşırken göğsümün üzerinde.
Ben bırakmıştım kendimi onun rüzgarına.
Ve rüzgarın serinliğiyle dalmıştım uykuma.
Bu uyku uykuların en acımasızı.
Bedenim bedenlerin en güçsüzü.
Bu uykunun sonu ölüme uyanıştır ancak.
Katilimin ellerindeyim.
Sarıyor beni o.
Ve sessizce ölüyorum.
Günden güne.
Şikâyet etmeden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder