Elfçe bir şiir yazmak istedi, şâir,
Adı olmayan şiirin varlığı, sanat,
İçteki aynanın dışa dönük yansıması, edebiyat,
Herkes en az bir kere veda eder, gidiyorum, hoşçakalın, ben.
Elf avuçlarken aslında geleceği, görmedi;
Kucağında bucak bucak insan taşıdığı ve onları yakacağı,
Vakitlerde herkesten sakladığı, kendinden bile, gerçek:
Bütün sırlar bir gün ifşa edilir.
Elf okunu sapladı insanın yüreğine,
Yürek kana bulanmadı, çünkü çok önceydi,
Kalpteki son kan damlasının kuruması.
Kuruyan benliklerimizi sulamaya başlasak,
Belki yetişirdik son çocuğun ölümüne,
Ancak herkes yalnız ölür, ondandır teklik gömülmeler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder