Kahverengi Gök

Ellerin gökyüzü kadar berrak mıydı,
Yönünü şaşmış bulutlar mı geçiyordu aklından,
Çözülmüş müydü dizlerinin bağı,
Başını yaslamışken kızıl lahite?
Küf kokuyordu biraz toprak,
Sular çekiliyordu tenden,
Komikleşen trajedinin içerisinde,
Kayboluyorduk adım adım.
Geçmiş koşuyor peşimizden,
Gelecek treni kaçalı çok oldu,
Kader sayfamız mühürlendiğinde,
Henüz ceninimiz düşmemişti.
İnsan her şeyden önce,
İnsan kalmakla yükümlüydü,
Her şeyden sonra da;
Kaybolmamalıydık ikisi arasında.
Yol yitip gitti,
Biraz kaybolduk şimdi.
Gözlerimde buluttan isler var,
Göremiyorum gökyüzünü,
Üzerimden kahverengi göğü çekin,
Bana yeşilimi verin.
Oysa biraz mavi olmalıydı gözlerimiz,
Bir tutam gök.