Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?
Franz Kafka / Milena'ya Mektuplar
Usumda bir dolap.
İki gözünde iki dünya.
Biri açılırken sonsuzluğa,
Diğeri içinde bir boşluk taşır.
Birini sen doldurursun varlığınla,
Öbürü bana aittir yokluğuyla.
Bir dolabın iki gözünde,
İki gözgü gibi gördüklerimiz.
Benim gördüğüm boşluk,
Senin gördüğün cenneti,
Hiçbir zaman lağvedememekte.
Kapılar ardısıra birbirine çarpıp,
Yok etmekte içimdeki sesleri.
Meşin bir ten.
Sessiz bir oda.
Gözgüsüz dolap.
Tutamaçsız çekmeceler,
İçinde bir iğne,
Tutup batırman için kalbime.
Usumda dolap tıngırdamaları.
Çekmeceleri çekemiyorum.
Hiç hâlim yok, anla artık.
Dolabın ikililiğinde kalıp,
Bir gözden bir göze saklanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder