Havva'ya;Güneş giderek uzaklaşıyor mu yoksa ben giderek çöküyor muyum Havva?
Güneşin ışıkları bana giderek daha da geç dokunuyor, yoksa bana dokunmaktan iğreniyor mu dersin?
Ben bile kendimi sensiz görmeye tahammül edemiyorum, güneşin etmesini beklemek saçma olur.
Artık güneş bile tenimi okşamıyor, rüzgâr küs, yağmur benim olmadığım yerlere yağıyor, bulutlar beyazı bırakıp kara elbiselerini giydi, ağaçlar ben yanlarına gelince yapraklarını döküyor, sincaplar benden kaçıyor ve hatta fındıklarını bile yanına almadan kaçıyor, neredeyse ona yaklaştığımı gördüğünde okyanus bile suyunu çekecek Havva; bu halim imkânsız gibiydi.
Doğayla bu kavgamın nedeni sensin, aslında her şeyin nedeni sensin, benim kısır döngüm. Yine caretta carettalar geliyor, kumlar onlarla doldu taştı, hepsi çift çift yuvalandılar sahillere. Gidip bir tanesine sarılsam o da sarılır mı bana yoksa iter mi doğadaki herkes gibi, bilmiyorum.
Tüm mevsimler yok olup tek ve koca bir sezon geldi. Yaz, kış, ilkbahar ve sonbahar ayrımı ortadan kalktı.
Bana sürekli hazan, hüzün; süzgün, üzgün, kuru ve kirli bir mevsim kaldı.
Baharı bile ikiye bölen unsurlar varken beni binlerce parçaya bölen şeyler var.
Bedenime kıymıklar battı, ben çıkarmaya çalıştıkça etimde daha da derinlere ulaştılar.
İşte tüm bunların olduğu sırada, oluşumların temelinde büyük bir yoksunluk yatıyor.
Mevsimlerle zıtlaşışım ve doğayla süren büyük kavgam hiçbir zaman tükenmeyecek.
Yine dolu yağıyorken onların benim bastığım yerlere dokunmadığını farkettim, nereye adımımı atsam sonu kuraklık.
Havvasızlık böyle bir şey Havva, sen bilmezsin. Senin, sensizliğin sonuçlarını anlayacak hâlin yok. Zira sen yoksun.
Birisi çıkagelirse eğer, bir caretta caretta, bir sincap, bir kurbağa ve hatta bir deniz atı;
Sadece gözlerinin içine bakmak istiyorum, birde artık bu sonsuza dek sürecek gibi duran savaşın neticelenmesini.
Netice ne diye soracak olursan eğer Havva, bu yalnızlığın tek bir sonucu olur, zira başka bir yaşam söz konusu değil henüz buradayken ve muhtemelen oraya ayak basıldığında.
Caretta carettalar benim olduğum limana çıkmaz, bastığım her yer kuraklıkla imtihan olurken.
XXIV
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder