Havva'ya;İnsan kendinden önce başka ölümlere şahit olmak zorunda mıdır Havva?
Ben evvelce kendi ölümümü görmek istiyorum, sonra başkalarınınkine şahit olurum.
Toprağın altında yeterince vaktim olur diye düşünüyorum, toprağın üstü daha sıkışık.
Ölüler toprağın altında daralır gibi geliyor bazen, bence toprağın üstü daha dar.
Ben buralara sığamıyorum, darlığı ondandır. Toprağın altı geniş gibi geliyor artık.
Sahi unuttum galiba, bu topraklarda benden başka yaşayan yoktu.
Var mı Havva? Sen yaşıyor musun? Oysa Havva hep Âdem'ine koşardı, demek ki yoksun.
Ya yaşayan birileri olsaydı nasıl olurdu halim? Halsizim.
Herkesten önce uçmağa varmak istiyorum, herkesten önce adımımı atmak istediğim gibi.
Bu saplantılar içerisinde tüm bıçakları kendime yönelttim Havva.
Demiri buldum ve onu işledim, sonunda etimi kesebilecek kadar sivri bir demir parçası icat ettim.
Şimdi bununla ne yapmam gerektiğini kestiremiyorum. Zira henüz intihar keşfedilmedi.
Belki henüz ölüm bile keşfedilmedi Havva, oysa ben ölümü istiyorum.
Bu kadar keşifsizliğin, icatsızlığın arasında yaşamak çok zor. Aslında yaşamak her zaman çok zor.
Yaşamayı icat eden sanırım benim, bu topraklarda yaşamaya ilk mecbur edilişimden dolayı.
Ben aslında icatsız bir âdemim, ondan kondu adım Âdem, mahzun bir âdemim.
Anlatmak isterdim sana Havva, ancak sen dinlemezdin, dinlemiyorsun.
Millerce yolu aşması gereken benim hep, oysa sen hiç yorulmazsın, ben yorgunluktan düşüyorum.
İleride de yorgunluktan kaleler düşecek, köprüler düşecek, oğullarımız düşecek.
Bu dünyada her şey bir bir düşüyor, düşmeden de yaşanmıyor. Yaşamanın diğer adı düşmek.
Hiç düşmeden tırmanmak, bana nasip olmadı, belki birine olur.
Ben hep düşe kalka yürümeyi sevdim, belki kalkmayı sevişimdendir düşüşüm, belki düştüğümde dizlerim kanadığı içindir kalkışım; öyle düşe kalka yürüdüm.
Çok yürüdüm, yıllarca yürüdüm, yıllarca da yürüyeceğim, kaderim böyle yazılmış, duydum.
Âdem'in defterine Havva'sız bir ömür yazılmış. Ben de kendimi sildim, seni var ettim.
Havva yoksa Âdem olamazdı, o yüzden adını adımla yazdım. Seni yazdım.
Henüz hiçbir şey keşfedilmedi Havva, her şey keşfedilmeyi bekliyor; yaşam, başlangıç ve son, her şey seni bekliyor, gelişini.
XXII
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder