Yine Yağmur Gecesi

İstanbul ıslak... Herkes benden çok uzak... (Yine yağmur gecesi...) 

Sen herkessin.
Herkes'imsin.
Senden ibaret herkes.
Sen olmazsan herkesin bir anlamı yok.
Yine yağmur gecesi.
Yağmur dövüyor sokakları.
Sen yoksun şimdi.
Yağmur dövüyor beni.
Ben dolaşıp dururken bu sokaklarda.
Sensizken, bir başıma.
Bu sokaklar bana kaldı.
Banada kalmadı, kayboldu.
Buralar çok ıssız.
Anlamsızlaşmakta geçtikçe zaman.
Okyanuslar aşmak istiyorum artık.
Mesafeler benim için çok kısaldı.
Çok yakınsın ama çok uzakta.
Uzaklıklar başka.
Yağmur gecesi yine.
Yağmur dövüyor dört duvarımı.
Sensiz dört duvarları.
Karanlıkta esir alıyor beni.
Bu sefer başka yağıyor yağmur.
Hüzün taşıyor bana.
Mutluluğu yarım kalmış gibi.
Sensizken bir bütün olamıyor.
İstanbul ıslak.

Sadece sırılsıklam her yer.

Gözyaşlarından mı belli değil.

Sadece ıslak ve nemli.

Ve bulutlar boşaltıyor damlalarını.

Yine yağmur gecesi.
Sen çok uzaktayken.