Aşeka

‎"Aşk" Arapça'da "âşekâ"dan gelir.
Âşekâ, bir ağacı saran ve besinini ağaçtan alan ve zaman içinde ağacı kurutan ve öldüren sarmaşığa denir.

Aşka değil inancım,
Sana inanırım ben
ama hayatımı saran sarmaşıklar da var,
Onları kabul eder ve kabullenirim.
Sarmaşıkları severim,
Onlara sarılıp boğulmayı da.
Sarmaşıklar güzel,
Yavaş yavaş dolanırken boynuma,
Hızlı değiller
ve uzatırlar yaklaşan ölümü.
Yolları karanlıkla ilerlemez,
Gün ışığında büyürler gece kadar.
Ortadadır bildiğim tüm sarmaşıklar gösterişiyle,
Yavaş yavaş ilerlerken vücudumda

ve sessizce sonlandırırlar,
Taşımakta olduğum bu hayatı.

Aşekasın sen benim için,
Araplar'ın eski bir adlandırmasıyla.

Kalbimi doluyorsun kendine,

Sıkıyorsun giderek,

Sen sıktıkça genişliyor kalbim,

Daha fazla sarınmak istiyor sarmaşıklarına,

Seni daha çok arzuluyor.

Dolanmalı sana durmadan,
Sarmallaşmalıyız seninle giderek.

Seninle beraber büyüyor o,

Bilmediğim kokular yayıyor gökyüzüne,

Dolandıkça anlarım ki o dalları,

Aslında senin saçlarından örülmüş bir düğümdür.

Bu düğümde yine sen varsın,

Senden geliyor çözüm,

Benim boğazımı parçalıyorsun.

Aşekasın sen,
Araplar'ın eski bir adlandırmasıyla,

Dolanıyorsun bana,

Dolanıyorum sana.