Bambaşka bir evrenin bir parçasıymış gibi düşünüyor.
Çevresini tanımlaması zamanını alıyor.
Bu hâller ne kadar güzeldir aslında.
Dünyanın boş bir uğraş olduğunu anladığı ve uğraşını kestiği dakikalardır aslında.
İnsan uyanana kadar dünya değersizdir.
Ne zaman ki insan uyandığını düşünür, işte o zaman dünyaya değer yüklemeye başlar.
Bir nevi insan uykusundan uyanıp, gaflet uykusuna yatar.
Bebeklikte olduğu gibidir aslında.
Dünyaya boş gözlerle bakar insan. Çevresinde dolaşan objelerin anlamını, mantığını ve varlığını kendine kanıtlamaya çalışır.
Bende işte böyle bir ruh haliyle, böyle karalamalar yaptım.
Bu kadar yazıyıda yazabildiğime göre artık uyanmışımdır.
Günaydın.
Bu güzel güne 2 güzel şarkıyla başlayalım balım.
Bu sabah erken uyandım hiç uyuyamadım gözüme uyku girmedi
Yorganlar yastıklar sivrisinekler uyumamı istemedi
Yinede senle uyanmak herşeye rağmen beni kendime getirdi
Oysa sen burda değilsin bile
Seninle olmak sana dokunmak değilki
Günaydııııın, günaydın sevgilim
Biliyorum sende kalkınca hemen yanında aradın beni
Kahvaltı yapmak istemiyorsan suçlama zeytinleri
Şimdi bende bir çay koydum içiyorum keyifli keyifli
Belki sen burda değilsin bile
Seninle olmak sana dokunmak değilki
Günaydııııın, günaydın sevgilim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder