Sanırım Lanetlendim

Kendimi lanetli gibi hissetmeye başladım.
Nedeni ise belki biraz tuhaf.
Biraz önce zilimiz çaldı.
Kitap okuyordum ve kitaba dalmış olduğum bir andı.
Birden zilin sesi aklıma O'nu getirdi.
Kalbim çok daha farklı atmaya başladı.
Sanki o gelmiş diye heyecanlandım.
Dünya durdu, kitap elimden kaydı ve zaman durdu.
Saatin tik-tak sesi kesildi, rüzgarın esintisi kayboldu.
Kendimi çok farklı hissettim.
Dudaklarıma kontrol edemediğim bir gülme hissi ve kalbime hafif bir korku geldi.
Veya onun gibi bir şey.
Bu duyguyu tam olarak isimlendiremedim.

Ve o an farkettim ki;
Çalan her zilde onu görme ümidi, gelen her mesajda ondan bir haber, telefonda arayan herkeste onun sesini, çalan şarkılardan ondan bir parça arıyorum.
Yolda yürüyen her insanda ona benzeyen bir özellik arıyorum.
Bütün kitapların aşk sayfalarında onu görüyorum.
Filmlerin başrollerinde sürekli onun oynadığını görüyorum.

Sanırım lanetlendim.
Bunlar alışkın olduğum şeyler değil.
Ve itiraf etmem gerekirse alışkanlıklarımı değiştiren her şeyi seviyorum.
Ve alışkın olmadığım şeyler mükemmeliyatın birer parçası.

Sanırım lanetledim.
Kendimi kontrol edememek farklı bir şey.
Sanırım lanetlendim.
Kalp atışlarım düzensiz.
Sanırım lanetlendim.
Aklımda onun başrolünde olduğu filmler.
Sanırım lanetlendim.
Aklımı kaçırdım, kalbim yerinde değil ve ruhum ellerini ona uzatmış.
Ben lanetlendim, lanetlendim, lanetlendim.