Göç: Göğün Üstünden Yerin Dibine

Bir gün ben de gideceğim.
Ardımda güzel bir şey belki.
Bir mendile sarsınlar beni.
Kara kışta gömsünler, doğumum gibi.
Kışın beyaz örtüsünü yarsınlar,
Siyah toprağı bulsunlar,
Beni kendi varlığıma sunsunlar.

Gideceğim ben de bir gün.
Arkamda sessizlik, belki bir de dolunay.
Gökyüzünde yıldız olmayacak.
Karanlık sever beni, ışığı söndürecek.
Kimse ışığı yakayım mı, diye sormayacak.
Sessizce gideceğim,
Belki kendime de duyurmadan.
Benimki bir hayattan bir hayata göç,
Acı içinde acı içeren.

Göç yolunda öldürdüler kuşları,
Hiçbiri varmak istedikleri yere varamadı.
Kanatları bulutlara değil toprağa değdi.
Tek tek avlandı hepsi,
Bizim de yüreklerimiz avlanırken.
Göç, sonumuzu getirdi bizim, biraz.
Şimdi bizim bir adımız da 'toprak'.