Franz Kafka / Milena'ya Mektuplar
Aklımın almadığı daha pek çok şey,
Kemiklerimin sözlerinle kırılışı,
Yerle bir olan şehirler,
Tunçtan kalbim ve,
Cehennem kadar masum ruhum.
Hepsi sen, hepsi sen oluyor,
Sen, seni terk etmek üzereyken.
Kalbime yürüyen sen,
Bertaraf ederken beni,
Şeytanmışım gibi kutsal suyla,
Yıkarken en baştan bedenimi,
Neden bu kadar yakarsın,
Darmadağın ettiğin etimi,
Neden bilmem, böyle susarsın.
Aklım almıyor, aklının aldığını.
Aklım eriyor ayak ucunda.
Sustukça susuşun giderek batıyor,
Kanımın en derin yerlerinde.
Ciğer limanımdan bir gemi kalkıyor,
Nereye gittiğini bilmeden,
Yol alıyor, belki sana, belki tekrar sana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder