Zaman Kavramıyla; Beklemek

Herkes istediği kadar koşsun. Beni anlayacak insan, oturduğum yerde de beni bulur. Oturacağım ve bekleyeceğim.

Oğuz Atay , Tutunamayanlar

Beklemek, çok uzun soluklu bir yolun ilk adımlarını emekleyerek geçmek gibi aslında.
Zaman orada sadece bir kavram olarak karşımıza çıkar.
Varlığını ifade etmek o kadar zordur ki.
Nice saniyeleri asır uzunluğunda, nice yılları saniyeymişcesine yaşarız temelde.
Zaman, insanoğlunun çözemeyeceği bir bilmecenin parçasıdır.
Beklemekde zaman olgusunun anlamsızlaştığı bir başka konu.

Beklemek güzeldir, beklenen güzelse. 

Koşmak, zamanı bize daha fazla yaklaştırmaz.
Zamandan kaçamayız.
O varlığını hissettirir bize, biz o dursun diye dua ederken, veya durmaması için yalvarırken.
Koşarak pekçok insanın peşinden, sürükleniriz fırtınan içerisindeymişcesine.
Bizi anlayacak bir insan için yıllardır sürdürdüğümüz bir arayışımız vardır.
Bir türlü bulamadığımız.
Ben arayışı kendi içimde yapıyorum.
Kaderimizden farklı bir şey yaşamayacağız şüphesiz.
Bulacaksak birbirimizi her halükârda yollarımız çelişecektir.

Koşup durmak, dönüp durmaktır aynı eksende.

Bekleyeceğim onu, oda beni beklerken.
Kavuşacağız birbirimize, oturduğumuz yerde.
Dolanırken ellerimiz birbirine, bizde dolanacağız birbirimize.
Sevgiyle, bir kupa kahveyle.

Mabel Matiz - Kara Sevda
Mehmet Erdem - Herkes Aynı Hayatta