Saydam kulesi hafızamın,
Eriyip duruyor.
Yolu kesik, dokunuşların;
Perdeler var aramızda,
Bir türlü aralayamadığımız.
Saydam kuleden üstümüze dikilen,
Camsı bir nazar var,
Her şeyi gören;
Bilen, tüm bilinebilecekleri.
Tırmanmak istenen kule,
Kapanlarıyla dolu, insanın,
Benliğin.
Eller var kıyıda boğaza yapışan,
Diller var sözcükleri kuşatan
ve bir hayalet bekler insanı,
En sevilenin izdüşümünü taşıyan,
Kör şeytan,
Kalemin mi ucu bilenmiş?
Saydam kulenin gözleri,
Aktı önüme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder